آب که حیات همه موجودات زنده به آن وابسته است، اساس ی ترین عامل توسعه کشاورزی و تولید بیشتر غذا به شمار می رود. به همین دلیل است که سازمان خواربار جهانی (FAO) آب را منبع اصلی امنیت غذایی معرفی می کند. کمبود آب در بخش کشاورزی منجر به پیامدهایی از جمله افزایش حمله حشرات، افزایش آفات و بیماریهای گیاهی، افزایش شوری و در نتیجه کا هش حاصلخیزی خاک ، کاهش تولیدات زراعی، دامی، باغی و همچنین کاهش تولیدات در سایر حوضه های دیگر بخش کشاورزی شده که همگی زمینه را برای کاهش درآمد ، افزایش فقر و مهاجرت کشاورزان فراهم آورده و بعنوان چالشهایی کلی در پیش روی توسعه بخش کشاورزی مطرح هستند. قسمت اعظم ایران در قلمرو آب و هوای خشک و نیمه خشک جهان قرار دارد و وقوع خشکسالی از ویژگی های اصلی آب و هوای ایران محسوب می شود همچنین علاوه بر قلت بارندگی، نوسانات شدید آن در مقیاسهای روزانه، فصلی و سالانه از جمله خصوصیاتی است که موجب عدم اطمینان کافی نسبت به دری افت حداقل آب مورد نیاز جهت مصارف کشاورزی، تغذیه جریانهای سطحی و سفر ههای زیر زمینی و مصارف انسانی م یشود. از یک طرف بخش کشاورزی (به لحاظ تنوع و گستردگی فعالیت ها)، بیش از 90 درصد از کل آب مصرفی کشور را به خود اختصاص می دهد و از طرف دیگر واقع شدن کشور در اق لیم خشک و نیمه خشک و محدودیت منابع آب، و نیز با توجه به اینکه کمبود آب یک مشکل و مانع اساسی پیش روی توسعه بخش کشاورزی به حساب می آید، بنابراین توجه جدی به مدیریت استحصال و اصلاح بهره وری از آب واستفاده برنامه ریزی شده از هر قطره ی آب را امری واجب و ض روری می سازد

https://civilica.com/doc/131942/